Onlar, Ateşle savaşanlar, Yangınlarla boğuşanlar, bazen bir kediyi bazen de arabasında sıkışmış bir sürücüyü çıkartmak için her türlü sıkıntıyla boğuşanlar İtfaiyeciler.
Rahmetli dedem Dağıstanlı Hasan Ok, abileri ve şimdi de onların evlatlarının neredeyse hepsi İtfaiyeci yani Ateşle savaşanlardı…
Bugün Fatih Saraçhanede bulunan İtfaiye binasının bir bölümünde yer alan İtfaiye Müzesi, Ateşle savaşanların tarihini bizlere 300 yıllık derin bir zaman tünelinden getirmekte.
Bugün ki İtfaiyeden bahsedebiliyorsak bunun sebebi; David olan ismini Müslüman olup Davut-u Hakiki olarak değiştiren bir Fransız mühendisinin yaptığı pompa, 1714’de Tophane ve Tüfekhane de çıkan yangınlarda kullanılıp başarı elde edince Nevşehirli Damat İbrahim Paşa tarafından Yeniçerilerin bir kolu olarak kurulmuştur. Zamanla gelişen ve teknolojisini ilerleten İtfaiye teşkilatına Kont Szchenyi (kont zeçeni) önayak olarak gelişimi hızlandırdı.
1928 yılında İtfaiye Müzesinin kurulmasına karar verildi. İtfaiyecilerden ve çeşitli kaynaklardan zorlukla dört yılda toplanan İtfaiyecilikte kullanılan malzemeler sayesinde 1932 yılında İtfaiye Müzesi kapılarını ziyaretçilerine açtı. Zaman zaman yenilenen müze, yenileme çalışmaları sırasında kapalı kaldı ancak, 1998 yılında yeniden bu kez “Kont Szchenyi İtfaiye Müzesi” olarak yeni adıyla ziyarete açıldı.
Müzede en eski yangın söndürme araçlarından çeşitli tulumbalar, Yangın önleme fıçıları, Bayezid Kulesinde kullanılan işaret sepetleri, telefon santralleri, motorlu yangın söndürme araçları, Yangın Miğferleri, İtfaiyeci ve Tulumbacı kıyafetleri gibi 1050 parça eser sergilenmektedir. Türkiye’nin Tek İtfaiye Müzesi olma özelliğini taşıyan “Kont Szchenyi İtfaiye Müzesi” İtfaiye Şehitlerini de unutmamış ve onlar için de bir tabaka yazdırmıştır.
Görülmeye değer bir müze olmakla birlikte, bugünün son teknoloji araçlarına bakıp hayran kalan bizler bir de geçmişin teknolojileri ile neler başarıldığını görmek için bu müzeye gitmekte fayda var.
